WSR Unique

Rustler

Dzisiaj dalsza cześć zabawy w wyciąganie kroków. Po ostatnich treningach Approvn odpowiada na sygnały do wyciągania kroku. Pora na podsumowanie i ucementowanie nowej umiejętności.

Jak co dzień sprowadziłam ogiery z pastwisk i zabrałam się za rozdawanie paszy. Gdy skończyłam wzięłam się do czyszczenia Approvna. Za chwilę zjawiła się Bonsai i zaczęła pucować Księżyca. Ubrałam zwierzaka w ogłowie z munsztukiem a on od razu zajął się żuciem. W tym czasie zarzuciłam na niego czaprak, siodło i zapięłam popręg. Nogi owinęłam owijkami i wyprowadziłam ogiera na maneż.

Podciągnęłam popręg, poprawiłam strzemiona i wsiadłam. Na razie dałam Approvnowi wodze do sprzączki, nigdzie nam się nie śpieszy. Nie zwracałam uwagi na jego postępowanie. Zamyśliłam się i przez około 10 minut kreśliliśmy na maneżu zawiłe znaki powstałe w wyniku procesów twórczych w mózgu mego wierzchowca Wink

Następnie dosiadem, pogoniłam go do kłusa. Skróciłam wodze by trzymać go na lekkim kontakcie. Wolta w narożniku. Duża, gdzieś z 30m. Tak na rozgrzewkę. Następnie na długiej ścianie trochę dodałam by na końcu uzyskać żucie z ręki. To nasz ulubiony element, bardzo harmonijny, łatwy. Ogier też go lubi. Gdy tylko trochę go pogonię jednocześnie z poluzowaniem wodzy, kasztanowa szyja zjeżdża w dół a i tak już wygodny krok staje się płynącym lotem. Potem zwolniłam, mocniej nabrałam wodzy cały czas akcentując łydkę. Elastyczność araba mnie zadziwia. Nawet po 15 minutach rozgrzewki potrafi ładnie podstawić zad. Potem powoli rozpuszczałam wodze. I tak przeszliśmy z wysokiego zebrania do obniżenia szyi. Teraz w drugą stronę. Z żucia do zebrania. Musiałam dać trochę mocniejszy sygnał łydką by Approvn załapał istotę ćwiczenia. Poklepałam go i przeszliśmy do stępa. Teraz ostro bierzemy się za wydłużanie.

Ćwiczenie nr.1

Legenda:
Wszystkie kreski - tor ruchu
Czerwone - chód wyciągnięty

Kłusem wyciągniętym wjechałam na przekątną. Popuściłam wodze i dodałam by Approvn przeszedł do kłusa roboczego. Potem znowu dosiadem zachęciłam go do wydłużenia chodu. Jeszcze raz powtórzyliśmy to ćwiczenie. Potem na ścianę, zmiana kierunku i znowu wjazd na przekątną. W tą stronę, tak samo, ponowiliśmy ćwiczenie dwa razy. Po każdej dobrze wykonanej próbie chwaliłam kasztanka. Po tym ćwiczeniu spróbowałam na ścieżce. Siadłam mocniej w siodło i wypchnęłam biodra do przodu, jednocześnie prostując kręgosłup. Approvn machnął ogonem i ruszył przed siebie zgrabnym , wyciągniętym kłusikiem. Skoro komendę mamy opanowaną do perfekcji to dlaczego nie przejść do następnego ćwiczenia?

Ćwiczenie nr.2

Legenda:
Wszystkie kreski - tor ruchu
Czerwone - chód wyciągnięty
Zielone - żucie z ręki
Niebieski - chód zebrany

Kłusem zebranym wjechałam na środek. Cały czas wysiadywałam bardzo wygodny truchcik Approvna. Dosiadem skierowałam go na woltę. Od razu wyciągnął krok. Skarciłam go głosem i skierowałam na ścieżkę. Po przejechaniu koła znowu podeszliśmy do ćwiczenia. Kłus zebrany. Dosiad, łydka wodza i na koło. Pogoniłam i coraz luźniej wodze. Na koniec poganiamy i zbieramy wodze. Następnie zdążyłam wypchnąć biodra tylko o 1 mm a ogier już szedł wyciągnięty. Poklepałam go i do stępa. W drugą stronę poszło również gładko. Potem to ćwiczenie przerobiliśmy po razie na stronę w galopie. Poszło trochę lepiej. To chyba zasługa westernu że rudy lepiej radzi sobie w najszybszym chodzie.

Ćwiczenie nr.3

Legenda:
Wszystkie kreski - tor ruchu
Czerwone - chód wyciągnięty
Niebieski - chód zebrany

Na koniec zostawiłam najtrudniejsze ćwiczenie. Przejścia pomiędzy skrajnymi chodami są trudne ale koń z tak dobrą równowagą nie będzie miał problemów z ich wykonaniem. Bynajmniej nie po tym ćwiczeniu. Westchnęłam i pogoniłam Approvna do galopu. Przejechałam tak całe koło i skierowałam go na tor chodu wyciągniętego. Cztery metry przed rozpoczęciem ćwiczenia przeszłam do kłusa siadając w siodło i wypychając Bloo do przodu. Strzelił szybkim, wyciągniętym kłusem. W obawie by nie stracił równowagi a co za tym idzie, nie zraził się do wyciągania kroku prawie niewidocznie ściągnęłam wodze. Za dwa kroki szedł już zrównoważonym, dobrym tempem. Wygięłam go przygotowując do zrobienia skrętu. Na łuku przerobiłam, wgoniłam go na wędzidło i poluźniłam wodze unosząc ręce. Potem krótki odcinek zebranego kłusa i znowu zakręt. To był trudny moment. Na chwilę arabek wypadł z rytmu i stał się na tyle niewygodny, że zaczęłam anglezować. Uspokoiłam go równym tempem. Tor ruchu zebranego wysiadywałam. Potem na zakręcie biodra do przodu i ładny kłus wyciągnięty. Znowu przejście do zebranego. Potem zmiana kierunku i powtórzyliśmy wszystko od momentu zagalopowania. Po skończonym ćwiczeniu poklepałam rudego i uśmiechnęłam się do siebie.

Na luźnych wodzach zagalopowanie. Pozwoliłam mu wybrać tempo. Gdy powoli zaczęło brakować tego zrywu zwolniłam i przeszliśmy po kłusa. Dosłownie po 2 krokach zagalopowanie z drugiej nogi. Wyważony, westernowy balans pomógł w błyskawicznym przerzuceniu zadu na drugą stronę. Zrobiliśmy kółko i do stępa. Wręcz rzuciłam wodze Approvnowi i pozwoliłam mu znowu krążyć według ustalonych przez niego kombinacji.

Po zakończonym treningu zaprowadziłam go do stajni. Rozebrałam ze sprzętu i pozwoliłam na chwile relaksu, tarzając się w półhali. Na półhali również rozczesałam go zgrzebłem. Przykryłam derką i wyczyściłam kopyta. Przyprowadziłam do niego znudzonego Księżyca i poszłam do domu. Zdążyłam jeszcze tylko usłyszeć jęk rwanej derki...